ژنتیک چاقی باعث می شود برخی افراد برای رسیدن به نتایج مشابه بیشتر ورزش کنند

ژنتیک چاقی باعث می شود برخی افراد برای رسیدن به نتایج مشابه بیشتر ورزش کنند

افرادی که در معرض خطر ژنتیکی بالا برای چاقی هستند، باید برای حفظ وزن سالم بیشتر ورزش کنند

افراد در معرض خطر برای جلوگیری از چاقی مجبور بودند ۲۲۸۰ قدم بیشتر از افراد در معرض خطر در روز راه بروند

پزشکان ممکن است نیاز داشته باشند نسخه های ورزشی فردی را بر اساس ژنتیک فرد صادر کنند

به گزارش مجله زیبایی سبز به نقل از اخبار هلث دی، یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که برخی از افرادی که با چاقی دست و پنجه نرم می‌کنند، به نظر می‌رسد در هنگام از بین بردن این پوندهای اضافی، ژن‌های خودشان با مشکل مواجه می‌شوند.

محققان دریافتند افرادی که خطر ژنتیکی بالاتری برای چاقی دارند باید بیشتر ورزش کنند تا از سنگین شدن ناسالم جلوگیری کنند.

پس زمینه ژنتیکی به میزان فعالیت بدنی مورد نیاز برای کاهش چاقی کمک می کند. داگلاس رادرفر، محقق ارشد، مدیر مرکز پزشکی ژنومی دیجیتال در مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت در نشویل، تن، گفت: هر چه خطر ژنتیکی بالاتر باشد، گام‌های بیشتری در روز مورد نیاز است.

رودرفر خاطرنشان کرد: به همین دلیل، دستورالعمل‌های فعالیت بدنی ممکن است برای حفظ وزن سالم چندان مفید نباشند، زیرا تفاوت‌های ژنتیکی فردی میزان ورزش مورد نیاز هر فرد را تعیین می‌کند.

رادرفر در بیانیه خبری Vanderbilt گفت: افراد در عوض باید به اندازه کافی فعال باشند تا زمینه ژنتیکی یا خطر ژنتیکی خود را برای چاقی در نظر بگیرند، صرف نظر از اینکه این خطر چقدر می تواند بالا باشد.

برای این مطالعه، محققان بیش از ۳۱۰۰ فرد میانسال را که چاق نبودند و به طور متوسط ۸۳۰۰ قدم در روز برای بیش از پنج سال راه می رفتند، ردیابی کردند.

محققان دریافتند چاقی در میان افرادی که بالاترین امتیاز ژنتیکی برای چاقی را داشتند، ۴۳ درصد افزایش یافت، اما در میان افرادی که کمترین خطر را داشتند، تنها ۱۳ درصد افزایش یافت.

نتایج نشان داد افرادی که دارای بالاترین خطر ژنتیکی برای چاقی بودند باید به طور متوسط ۲۲۸۰ قدم بیشتر در روز نسبت به افرادی که در معرض خطر متوسط قرار داشتند راه بروند تا از وزنه زدن خودداری کنند.

علاوه بر این، افراد با خطر ژنتیکی بالا و BMI بین ۲۲ تا ۲۸ نیاز به پیاده روی ۳۴۶۰ تا ۶۳۵۰ قدم در روز داشتند تا خطری مشابه با افراد دارای کمترین استعداد ژنتیکی برای چاقی داشته باشند.

وزن سالم BMI از ۱۸٫۵ تا ۲۴٫۹ است، در حالی که اضافه وزن از ۲۵ تا ۲۹٫۹ است.

من فکر می‌کنم شهودی است که افرادی که دارای ریسک ژنتیکی بالاتری برای چاقی هستند، ممکن است نیاز به فعالیت بدنی بیشتری داشته باشند تا این خطر را کاهش دهند، اما آنچه جدید و مهم از این مطالعه است این است که ما توانستیم مقداری از میزان چاقی را تعیین کنیم. دکتر ایوان بریتین، استادیار پزشکی قلب و عروق در واندربیلت، محقق ارشد این مطالعه گفت: فعالیتی برای کاهش خطر لازم است.

مطالعه جدید در ۲۷ مارس در مجله JAMA Network Open منتشر شد.

پزشکان در مرحله بعدی می خواهند ببینند که آیا افرادی که از خطر ژنتیکی خود آگاه هستند می توانند به سلامت بهتر و چاقی کمتری دست یابند یا خیر.

بریتانیا گفت: «ما می‌خواهیم آزمایش کنیم که آیا آگاهی از خطر ژنتیکی افراد برای چاقی واقعاً بر رفتار آنها تأثیر دارد یا خیر. من فکر می‌کنم این یافته‌ها می‌تواند برای بیماران توانمند باشد، زیرا دستورالعمل‌های فعلی فعالیت بدنی رویکردی یک‌اندازه برای همه دارند، و چیزی که ما آموختیم این است که بسته به خطر ژنتیکی شما، دستورالعمل‌ها ممکن است میزان فعالیت مورد نیاز برای کاهش را دست کم بگیرند. خطر چاقی شما.»

بریتیش گفت، یک روز ممکن است پزشکان بتوانند بر اساس مشخصات ژنتیکی هر بیمار، نسخه های خاصی برای ورزش صادر کنند.

بریتیش گفت: «می‌توانید آینده‌ای را تصور کنید که در آن داده‌ها می‌توانند با پرونده سلامت الکترونیکی یک فرد ادغام شوند و می‌توانند مبنای توصیه‌های فعالیت بدنی فرد از سوی پزشکشان باشند». مهم‌تر از همه، من می‌خواهم بیماران بدانند که خطر ژنتیکی خطر کلی چاقی شما را تعیین نمی‌کند و شما در واقع می‌توانید با فعالیت بیشتر بر این خطر غلبه کنید.»

دانشگاه هاروارد T.H. دانشکده بهداشت عمومی چان بیشتر در مورد ورزش برای کنترل وزن است.

منبع: دانشگاه واندربیلت، انتشار خبری، ۲۷ مارس ۲۰۲۴