شروع به ورزش بدون آمادگی جسمانی و انجام تمریناتی که دست‌ها به‌طور مرتب، بالای سر می‌روند یا وزنه‌های سنگین بالای سر برده می‌شوند، می‌تواند تورم تاندون چرخاننده سر و بازو را به دنبال داشته باشد.
،ضعف عضلات پشت کتف و سرشانه باعث می‌شود، در تمرین‌هایی که دست بالای سر می‌رود، کتف ثبات لازم را نداشته باشد و فشار بیش از حدی روی تاندون عضلات چرخاننده سر و بازو وارد شود. تورم این تاندون باعث می‌شود بین زائده استخوان کتف و سر استخوان بازو گیر بیفتد و درد شدید و غیرقابل تحملی را ایجاد کند که مانع خواب و استراحت شب و روز می‌شود. بیمار در مراجعه به ما حتی بیان می‌کند که دستم شکسته است!مهم‌ترین موضوع در این افراد، خواب شبانه است که با توصیه به خوابیدن به صورت نیمه‌نشسته یا قرار دادن یک رول حوله‌ای با قطر ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر می‌توان تا حد زیادی این مشکل را مدیریت کرد.
عمدتا خوابیدن روی شانه درگیر با درد زیادی همراه خواهد بود و بیمار را از خواب بیدار خواهد کرد.خوابیدن روی شانه سالم در صورتی که قابل تحمل باشد مانعی ندارد. اما بیمار باید هنگام خوابیدن به پهلو یک بالش را بغل کند تا اندام فوقانی درگیر روی بالش قرار گیرد.
در ۷۲ ساعت اول که درد شدید و غیرقابل تحمل است از بیمار خواسته می‌شود دست را بین دکمه‌های پیراهن یا مانتو قرار دهد تا ضمن حمایت بازو کنار بدن، وزن اندام فوقانی از روی شانه برداشته شود.توصیه بعدی فیزیوتراپیست‌ها پرهیز از حرکات چرخشی ساعد و شانه برای باز کردن درِ بطری‌های نوشیدنی و آب معدنی یا درِ شیشه‌های رب و خیارشور است.
باز و بسته‌کردن پیچ‌ها با آچار و پیچ‌گوشتی هم از دیگر فعالیت‌های تشدیدکننده علائم است.استفاده از داروهای ضدالتهاب و شل‌کننده عضله و شروع فیزیوتراپی با استفاده از یخ در ناحیه بالای شانه می‌تواند بسیار مؤثر باشد. در این آسیب اسپاسم عضله بین کتف و دنده‌ها و عضلات گردن باعث تشدید درد و افزایش فشار روی تاندون مذکور می‌شود که سوزن‌درمانی می‌تواند سبب آزادشدن این عضلات و بهبود سریع‌تر درد و ناراحتی بیمار شود.
بعد از گذراندن مرحله حاد بیماری و کاهش درد شبانه تمرین‌های کمربند شانه‌ای مانند بالا آوردن شانه‌ها و عقب دادن شانه‌ها با احتیاط و به‌آرامی برای بهبود عملکرد آنها و ثبات استخوان کتف روی دنده‌ها آغاز می‌شود. پیاده‌روی با دست‌های آویزان کنار بدن که حرکت نوسانی به جلو و عقب دارند و شنای آرام بدون باز کردن و چرخش زیاد شانه، ورزشهایی برای بهبود آمادگی جسمانی بیمار و درمان عملکردی به‌شمار می‌روند.
علاوه بر تمرین‌درمانی، درمان‌های دستی در فیزیوتراپی شامل متحرک‌سازی مفاصل شانه و کتف می‌تواند عملکرد آنها را تسهیل کند. فیزیوتراپیست با ایجاد حرکات کششی ملایم در کپسول فوقانی مفصلبه صورت منظم و ریتمیک، فضای تحرک تاندون عضلات چرخاننده سر بازو را افزایش داده و گردش خون تاندون در این ناحیه را بهتر می‌کند.
منبع:سلامت نیوز ، روزنامه جام جم
