تولید ربات “جویدن” برای آزمایش آدامس‌های دارویی

 هنگام جویدن آدامس، ترکیبات موجود در آن مانند طعم‌ دهنده‌ها، به آرامی در دهان آزاد می‌شود.

حال محققان به دنبال تولید آدامس‌های دارویی هستند تا از این طریق ترکیبات دارویی را به بدن برسانند.

در این راستا، به رهبری یک دانشمند ایرانی، یک ربات جدید طراحی شده تا آزمایش جویدن را استانداردسازی کند.

محققان دانشگاه بریستول به رهبری “کاظم عالم‌زاده” محقق ایرانی این پژوهش،  یک ربات به نام‌ “ربات جویدن شبه انسان” توسعه داده‌اند که از مجموعه‌ای از فک‌های مکانیکی تشکیل شده که حرکات جویدن معمولی یک انسان را تکرار می‌کند.

علاوه بر این، به همان روشی که جویدن آدامس سبب ترشح بزاق در دهان می‌شود، این ربات هم از طریق یک لوله سیلیکونی، به هنگام جویدن، بزاق مصنوعی تولید می‌کند.

در تست‌های آزمایشگاهی، هم ربات و هم داوطلبان انسانی پژوهش آدامسی را که با “زایلیتول”( xylitol) شیرین شده بود را به مدت ۲۰ دقیقه جویدند.

زایلیتول یک ماده از دسته الکل‌های قند است . زایلیتول بر خلاف دیگر شیرین کننده‌های طبیعی یا مصنوعی، به گونه‌ای فعال برای سلامت دندان‌ها مفید است و حتی مصرف مداوم آن امکان پوسیدگی دندان‌ها را تا یک سوم کاهش می‌دهد و همچنین سبب جذب مجدد مواد معدنی توسط مینای دندان‌ها می‌شود که استحکام دندان‌ها را افزایش می‌دهد. همچنین تحقیقات نشان می‌دهند که جویدن آدامس‌های حاوی زایلیتول از بروز عفونت گوش میانی که یکی از شایعترین بیماری‌های دوران کودکی است تا حدی جلوگیری می‌کند.

هر پنج دقیقه یک بار در طول آزمایش، نمونه‌های بزاق طبیعی و مصنوعی به ترتیب از افراد آزمایش شونده و ربات جمع‌آوری شد.

این نمونه‌ها متعاقبا تجزیه و تحلیل شد تا تعیین شود به مرور زمان چه مقدار زایلیتول از آدامس به بزاق منتشر شد.

نتایج برای کلیه داوطلبان و ربات کاملا مشابه بود و بیشترین میزان زایلیتول در پنج دقیقه اول جویدن آزاد شد و در ادامه ۲۰ دقیقه، کمی زایلیتول باقی ماند.

امید است که نمونه‌های این ربات برای ارزیابی میزان رهاسازی مواد موجود در آدامس‌های دارویی به روشی استاندارد و کنترل شده مورد استفاده قرار گیرد.

دکتر “کاظم عالم‌زاده” اظهار کرد:تحقیقات ما نشان داده است که این ربات جویدنی به شرکت‌های داروسازی فرصت می‌دهد تا آدامس‌های دارویی را مورد بررسی قرار دهند. تا با این روش هزینه‌ها نیز کاهش یابد.

نتایج این پژوهش در مجله “IEEE Transactions on Biomedical Engineering” انتشار یافت.

منبع:ایسنا،نیواطلس