• امروز : جمعه, ۱۰ فروردین , ۱۴۰۳
  • برابر با : Friday - 29 March - 2024
اخبار امروز : 4
0
4
ناتوانی در ابراز خشم

همه ما نیاز داریم یاد بگیریم چگونه عصبانی باشیم

  • کد خبر : 33195
  • 13 بهمن 1400 - 16:52
همه ما نیاز داریم یاد بگیریم چگونه عصبانی باشیم
دلایل بسیاری وجود دارد برای پذیرش این ایده که یکی از مشکلات رایج در جهان امروز خشم زیادی است که هر یک از ما درون خود تجربه‏‎‌‎اش می‎‌‎کنیم.

همه ما نیاز داریم یاد بگیریم چگونه عصبانی باشیم

*ریحانه باغبانی شمیرانی: دلایل بسیاری وجود دارد برای پذیرش این ایده که یکی از مشکلات رایج در جهان امروز خشم زیادی است که هر یک از ما درون خود تجربه‏‎‌‎اش می‎‌‎کنیم.

به گزارش مجله زیبایی سبز به نقل از سلامت نیوز، اطلاعات بسیاری در مورد شکایت‎‌‎های ما نسبت به دیگران وجود دارد ؛ اینکه قطعا عصبانیتی پشت آن‏‎‌‎ها نهفته است، اینکه گاهی اوقات بدون دلیل مشخصی اتفاق می‎‌‎افتند و البته اینکه تمایلی به سازش کردن ندارند و در آن لحظه فقط می‎‌‎خواهند بیرون بریزند.

غالبا در تلاش هستیم برای اینکه یاد بگیریم چگونه این خشم را ابراز نکنیم، اما آن‏‎‌‎چه شاید عجیب به نظر برسد این است که ایده واقع‏‎‌‎بینانه‎‌‎تری نیز وجود دارد که بر اساس آن درست برعکس این تصور عمومی عمل کرده و سعی کنیم چگونگی ابراز کردن خشم و عصبانیت‎‌‎مان را یاد بگیریم. اگر خوب به اطراف خود نگاه کنیم متوجه می‎‌‎شویم افراد بسیاری دچار مشکل شده‎‌‎اند، درست به این دلیل که در ابراز خشم و ناراحتی خود ناتوان بوده‏‎‌‎اند. در بسیاری مواقع ما نمی‎‌‎دانیم چگونه به درستی و به شکلی مؤثر خشم خود را به اطرافیان‎‌‎مان بگوییم و از آن‏‎‌‎ها به خودشان گله و شکایت کنیم. همین موجب می‎‌‎شود ناراحتی‎‌‎مان را به طرز وحشتناکی ابراز کرده و سپس تصمیم بگیریم که بهترین راه این است که دفعه بعدی خشم خود را سرکوب کرده و هیچ نگوییم. حال آنکه مسئله اینجاست که باید چگونگی ابراز عصبانیت‎‌‎مان را یاد بگیریم.

در اینجا نمی‎‌‎خواهیم به تمجید از پرخاش کردن به دیگران بپردازیم، پرخاشی که معمولاً دامن‎‌‎گیر افراد بی‎‌‎گناه و از همه جا بی‎‌‎خبر شده و در نهایت راه به جایی نمی‎‌‎برد. بلکه در مقابل هدف این است که به خود اجازه و آموزش دهیم زمانی که اوضاع مناسب نیست و لازم است دیگرانی که اطراف ما هستند نقطه نظر ما را بدانند، با وقار و محترمانه آن‏‎‌‎ها را نسبت به آن‏‎‌‎چه موجب عصبانیت ما شده آگاه کنیم. اگر چنین فرهنگی را در خود ایجاد کنیم احتمال آنکه خشم خود را در جای مناسب و به فرد درست آن ابراز کنیم افزایش می‎‌‎یابد.

مطالب خواندنی:  چگونه با کودکی که شب ها دندان قروچه می کند،رفتار کنیم؟

شکل‎‌‎گیری خشم در زمان کودکی

این یک امتیاز بسیار ارزشمند است که به کودک اجازه داده شود احساسات ناخوشایند خود را ابراز کرده و ناامیدی خود را از شرایط موجود نشان دهد. اما بسیاری از والدین حاضر به ایجاد چنین فضای آزاد و امنی برای کودک خود نیستند زیرا گمان می‎‌‎کنند که ممکن است کودک‏‎‌‎شان بی ادب و گستاخ بار بیاید.ظاهرا به همین دلیل است که ما انسان‏‎‌‎ها از همان دوران کودکی مورد تشویق قرار می‎‌‎گیریم تا فروتنی خود را حفظ کرده و خود واقعی‎‌‎مان را به راحتی ابراز نکنیم. در واقع بیشتر پدر و مادرها مشتاق داشتن یک کودک خوب هستند، از این رو آن‏‎‌‎ها از همان ابتدا به کودک خود القا می‎‌‎کنند که خود را با شرایط وفق دهد، عصبانی نشود و گله و شکایت نکند. ‏

این‎‌‎گونه تربیت کردن کودک مطمئناً انطباق کوتاه‏‎‌‎مدت را تضمین کرده و والدین راضی خواهند بود از اینکه فرزندان با تربیت و مبادی آدابی دارند، اما در طولانی مدت معمولاً باعث ایجاد احساسات بد و در موارد شدید باعث ناراحتی‎‌‎های روانی در بزرگسالی می‎‌‎شود.

به این ترتیب است که ما از همان دوران کودکی یاد می‎‌‎گیریم از چیزی ناراحت نشویم و اگر شدیم آن را ابراز نکنیم، زیرا ظاهرا هیچ کس علاقه‏‎‌‎ای ندارد گله و شکایت ما را بشنود و همین الگو در بزرگسالی نیز باعث می‎‌‎شود در مواردی که حق داریم عصبانی باشیم، آن را سرکوب کرده و از ابراز آن فرار کنیم. اگر در دوران کودکی به اندازه‏‎‌‎ی کافی احساس دوست‏‎‌‎داشتنی بودن کرده باشیم، شهامت این را نیز داشته‏‎‌‎ایم که گاهی عصبانی شده و وسیله‎‌‎ی نرمی را در اتاق پرتاب کنیم چرا که این نشانه‏‎‌‎ای طبیعی است. والدین بالغ قوانینی دارند اما به فرزندانشان این اجازه را می‎‌‎دهند که گاهی این قوانین را بشکنند. ‏

مطالب خواندنی:  ادراک یا دریافتن چیست و چه تاثیری در زندگی دارد؟

در غیر این صورت نوعی مردگی درونی در کودک وجود دارد که ناشی از این است که باید همواره خیلی خوب رفتار کند. بنابراین باید بدانیم حال که بزرگسال شده‏‎‌‎ایم مجبور نیستیم به مانند کودکی خود همواره خوب رفتار کنیم، بلکه می‎‌‎توانیم به خود این اجازه را بدهیم که گهگاه از شرایط گله‏‎‌‎مند بوده و نیاز داریم تا دیگران از این عصبانیت ما باخبر شوند.

ابراز خشم در بزرگسالی

همه ما نیاز داریم هنر مودبانه بیان کردن خشم و ناراحتی خود به دیگران را بیاموزیم، زیرا تعداد اندکی از ما چنین موهبتی را در دوران کودکی آموخته‏‎‌‎اند. خطر بزرگ کسانی که هرگز گله و شکایتی ندارند این است که ممکن است روزی برای جبران همه سکوت‏‎‌‎هایشان در نهایت فریاد بزنند و خود و دیگران را حسابی غافل‏‎‌‎گیر کنند. هدف ما این است که بدون خودخواهی و کاملا محترمانه ناراحتی‎‌‎های خود را به دیگران ابراز کنیم و از دستشان عصبانی باشیم.بسیاری افراد از عصبانی بودن می‎‌‎ترسند و گمان می‎‌‎کنند که تجربه خشم ممکن است همه چیزهای خوب را از بین ببرد، از این رو آن را نادیده می‎‌‎گیرند زیرا در دوران کودکی آن‏‎‌‎ها را به نادیده‎‌‎گرفتن آن تشویق کرده‏‎‌‎اند، در صورتی که بروز خشم بستری را فراهم می‎‌‎کند که موجب می‎‌‎شود پس از آن اتفاقات تلخ و زننده بسیار کمتر از قبل رخ دهند. ‏

* کارشناس ارشد مشاوره خانواده

منبع:ضمیمه خانواده روزنامه اطلاعات

لینک کوتاه : https://www.greenbeautymag.com/?p=33195

ثبت دیدگاه

مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰
قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.